Fór hann yfir strikið?

Ef ég á að segja eins og er þá held ég að Össur Skarphéðinsson hafi skrifað það sem margir hafa hugsað, þegar hann tjáði sig um pólitísk endalok Gísla Baldurssonar.  Hann fór svo sem ekkert fínt í það, enda ekki hans stíll.  Lýrískari og myndrænni texti er vandfundinn, en fyrir vikið þá hafa spjótunum aldeilis verið beint að honum og margir tjáð sig.  Það er líka bara fínt. 

Hitt er svo annað mál að svokallað aumingjafylgi hefur löngum verð nokkuð sterkt.  Það kæmi mér ekki á óvart að Gísli myndi sópa að sér, þó ekki væri nema nokkrum atkvæðum út á það hvað Össur var nú vondur við hann.  

Ég má ekki til þess hugsa að Gísli Marteinn hætti í pólitík.  Þar á hann heima og á meðan birtist hann minna á skjánum.

Fór Össur yfir strikið?

 

Hvað ef hann væri afkomandi hálfvita...

...bara pæling.

Og til marks um ótvíræða tónlistarhæfileika Gaz-mans má nefna að hann er kominn af miklum tónlistarættum. Langafi hans hét Helgi Helgason tónskáld og samdi hann meðal annars Öxar við ána. Takk fyrir það. Móðir hans Auður Jacobsen fékk inni í Söngskóla Reykjavíkur óvenjulega ung en hún þreytti inntökupróf hjá Garðari Cortes og Guðmundi Jónssyni.

úr Fréttablaðinu í dag.

Hlutabréfamarkaðurinn - hvernig verður maður ríkur?

Þessari spurningu hafa væntanlega flestir, ef ekki allir spurt sig að.  Sumir gera eitthvað í því og tekst jafnvel að komast í þokkalegar álnir á meðan flestir láta sér nægja að dreyma um það.

Í raun er þetta ekki flókið, alls engin geimvísindi, en til að verða ofsaríkur á stuttum tíma þurfa menn að beita öllum klækjum og trixum sem til eru og einnig að vera gráðugir og graðir í að ota sínum tota.

Eitt ráðið er að komast yfir ráðandi hlut í gamalgrónu og virtu fyrirtæki sem nýtur traust meðal almennings og eins erlendis.  Það getur tekið nokkur misseri, klæki og pot til að komast yfir það, en það er þess virði að leggja töluvert á sig til þess.

Þegar maður er búinn að koma sér vel fyrir sem stjórnarformaður í þessu gamalgróna og virta fyrirtæki er um að gera að sáldra í kring um sig þóknanlegu fólki sem situr og stendur eins og þú vilt.  Þú notar orðspor og traust þessa fyrirtækis til að kaup hluti í öðrum fyrirtækjum.  Nægjanlega stóra hluti til að ráða einhverju í þeim.  Síðan ferðu að láta þessi fyrirtæki kaupa og selja hvort öðru og skapar þannig glimrandi stemningu þannig að utanaðkomandi fara að sýna því á huga að kaupa líka í þeim.  Þegar boltinn er farinn að skoppa hátt og mikið skiptir þú gamla og gróna fyrirtækinu upp, skilur það frá „fjárfestingaarmi" þess.  Þú ert hvort sem er búinn að mjólka það inn að beini og það er eitt flakandi sár eftir þig.  Þú selur það en heldur Group félaginu sem þá er á góðri leið með að verða RISI á markaðnum.

En í upphafi skal endinn skoða.  Þú verður að semja vel fyrir þig í upphafi.  Það þýðir ekkert að vera með nein lúsarlaun.  Átta stafa tala er þér þóknanleg, nánast allt undir því er varla til umræðu.  Einnig er gráupplagt að semja um vænan startpakka, svona til að koma þér í djobbið.  Til að tryggja sig enn betur eru ýmis ráð í boði.  Kaupréttasamningar eru mjög vinsælir og ætti í raun ekki að vera spurning um slíkt.  Það gleður guma að geta keypt hlutabréf á hlægilega lágu gengi þegar gengi þess er í hæstu hæðum og selt þau jafn harðan.  Þetta tekur ekki nema brot úr degi en geta skilið eftir mörg hundruð milljónir í vasanum þínum.  Kaupréttarsamningar eru því málið.  Til að hafa allt á hreinu strax í upphafi semur þú við stjórnina, sem ætti nú að vera auðvelt, um væna upphæð, þegar og ef, til starfsloka kemur.  Nokkrar kúlur þar, takk fyrir.  Svo er náttúrulega sjálfsagt að vera með galopinn risnureikning, svona til að mæta óvæntum útgjöldum.

Þeir sem eru alveg með þetta á hreinu eru með sitt eigið eignarhaldsfélag.  Lítið skúffufyrirtæki sem er notað til að skapa stemningu í öðrum félögum.  Þetta er ísí monní.  Og lítil áhætta á ferðum.  Þú lætur nefnilega félögin sem litla eignarhaldsfélagið þitt hefur fjárfest í kaupa hlutabréfin til baka og alls ekki á sama gengi.  Þarna getur þú stjórnað gengi bréfanna sjálfur og safnar peningum í tank eins og Jóakim Aðalönd.

Þegar þessu öllu er lokið hefst vinnan fyrir alvöru.  Hún felst aðallega í því að slá um sig í fjölmiðlum.  Kaupa sér dýr og falleg einbýlishús rífa þau og byggja í staðinn ennþá stærri og glæsilegri hús.  Því næst verður þú að kaupa næsta hús við hliðina og rífa það líka svo þú getir verið með almennilegt bílastæði fyrir alla bílana þína.  Vinnan fellst einnig í því að taka þátt í einhverju extrím flottu sporti.  Kappakstri í öllum heimsálfum, þar sem þú ekur á skrilljón króna bílum, flýgur á milli í sérinnréttaðri boeingþotu.  Þú gistir á flottustu hótelum veraldar og skemmtir þér með playboy kanínum í kampavínsveislum.  Þú ferðast milli landa í einkaþotunni þinni og berst mikið á.  Öll þessi vinna tekur náttúrulega toll og er erfið en er alveg þess virði.  Sauðsvartur pöpullinn les um öll ævintýri þín og vill fá, þó ekki sé nema örlitla sneið af kökunni.  Enda ert þú duglegur að sína þig og auglýsa hvað það er nú fínt, flott og frábært að vera moldríkur.  Þú sýnir líka þínar bestu hliðar og uppskerð aðdáun og traust.  Þetta eru nú engin geimvísindi, heldur verður allt að gulli í höndunum á þér.  Þú hreinlega framleiðir gull.

Ef allt fer til fjandans þá er það bara allt í lagi.  Þú ert búinn að koma þér og þínu vel fyrir.  Þá getur þú notið ávaxtanna, slakað á á skíðum, sleikt sólina í Florida.  Eða bara gert nákvæmlega það sem þér sýnist.

Svona verður maður ríkur.

Hlutabréfamarkaðurinn - eðlilegt tap?

Tap hjá FL Group í fyrra nam 67 milljörðum.  Hva, það er nú ekkert rosalegt hugsaði maður þegar þetta heyrðist í fréttum nú fyrir skömmu.  Þetta var náttúrlega dálítið erfitt hjá þeim.  Slæmur síðasti ársfjórðungur og allt það.

En pælum aðeins í þessari upphæð, 67 milljarðar.  Það eru 67.000.000.000, sextíu og sjö þúsund milljónir.  Ef maður setur þetta í einhverja stærð sem maður þekkir þá er "kannski" hægt að átta sig á þessari upphæð.

Ég er agalega hrifinn af nýja Mitsubishi L-200 jeppanum.  Skoðaði hann meira að segja um síðustu helgi.  Einn sjálfskiptur dísel, með húsi, króm pakka og bara öllu bullinu kostar 4,3.  Fjórar milljónir og þrjú hundruð þúsund.  Fyrir tapið hjá FL hefði verið hægt að kaupa 15.581 slíka bíla. 

Ég á ennþá erfitt með að átta mig á þessum tölum.

Við getum tekið þessa 15.581 bíla og myndað eina samfellda röð með þeim.  Sú röð myndi vera rúmlega 76 kílómetra löng, eða ná sem svarar langleiðina á Flúðir.  Það er svakalega löng röð af glænýjum bílum sem hver um sig kostar rúmar 4. milljónir.  Einhvernvegin er maður ekki alveg að ná þessu.  Ekki alveg að kveikja.

Tapið hjá FL Group var sem svarar 183 milljónir á dag, alla daga ársins 2007, jól, páska, sunnudaga og aðra frídaga.  Alla daga ársins.  Það eru 8 þokkalegar blokkaríbúðir (hver á um 23 milljónir) á hverjum einasta degi eða 2920 íbúðir á ári.  Spurning um að umreikna þetta í mólkurlítra.

Tapið hjá FL Group árið 2007 er meira en helmingi meira en áætlaður tekjuafgangur ríkissjóðs miðað við fjárlagafrumvarpið.  Ráðherra gerir ráð fyrir 30,8 milljarða króna tekjuafgangi.

Ég verð að viðurkenna að þrátt fyrir að reyna þá get ég ekki með góðu móti sett þessa tölu, 67 milljarða í samengi við neitt "eðlilegt".

Er þetta tap bara óheppni.  Lenti FL Group bara í þessu.   

Það ætla ég að vona að Hannes Smárason njóti dvalarinnar í Frakklandi en þar er hann núna í sínum fjallakofa í sinni eigin skíðabrekku sem hann gaf ekki nema 1,2 milljarð fyrir.  Eittþúsund og tvöhundruð milljónir.

Meira af hlutabréfamarkaði - hvað á maður að kaupa

Þar sem ávöxtun dagsins í dag er kannski ekki til að hrópa húrra fyrir skulum við spóla dálítið aftur í tímann og pæla í því í hverju maður hefði ekki átt að fjárfesta í og hvernig staðan væri í dag ef maður hefði fjárfest fyrir eins og einn þúsundkall í nokkrum útlenskum félögum.

Ef maður hefði keypt hlutabréf í Nortel fyrir þúsund kall, þá væru þau 49 kr. virði í dag.
Ef valið hefði verið Enron þá stæðu bréfin í 16,5 kr. virði miðað við að höfuðstóllinn hefði verið 1000 kr.
Ef WorldCom hefði verið fyrir valinu væru aumar 5 kr eftir.
Ef maður hefði eytt 1000 kalli í Delta Air Lines væri verðmæti þeirra 49 kr. í dag.

En, ef maður hefði bara farið í Ríkið og keypt átta bjóra (dós af Faxe kostar 119 kr.)  fyrir 952 kr, drukkið hann, farið svo með dósirnar í endurvinnslu, þá ætti maður 80 krónur.

Það er spurning um að fá sér kassa fyrir helgi.

Hlutabréfamarkaðurinn í hnotskurn

Í þorpi einu birtist einu sinni maður og kvaðst vilja kaupa apa af þorpsbúum á 1000 krónur stykkið.
Þar sem mikið var um apa í nágrenni þorpsins, fóru þorpsbúar að veiða apana og selja manninum þá.
Maðurinn keypti þúsundir apa af þorpsbúum á 1000 krónur, en þegar framboðið fór að minnka, bauðst maðurinn til að borga 2000 krónur fyrir apann. Aftur jókst framboðið um tíma, en síðan minnkaði það enn frekar og hætti síðan alveg þar sem erfiðara var fyrir þorpsbúa að finna fleiri apa til að selja.
Maðurinn tilkynnti þá að hann mundi borga 5000 krónur fyrir hvern apa sem hann fengi, en hann þyrfti að skreppa frá í smá tíma og aðstoðarmaður hans mundi sjá um kaupin á meðan.
Eftir að maðurinn var farinn, hóaði aðstoðarmaðurinn þorpsbúum saman og bauðst til að selja því apana, sem voru geymdir í búrum, á 3500 krónur stykkið. Fólkið gæti svo þegar maðurinn kæmi aftur selt honum apana á 5000 krónur. Þorpsbúar söfnuðu því saman öllu sínu sparifé og keyptu apana af aðstoðarmanninum.
Síðan hefur ekkert spurst til mannsins eða aðstoðarmannsins.
 
Núna veistu allt um hvernig hlutabréfamarkaðurinn virkar.

Southern Fried Chicken

Southern Fried Chicken að hætti Shaun Hill, þýtt og staðfært af Nönnu Rögnvaldardóttur smakkast alveg frábærlega.  Kristín fór hamförum um daginn og verslaði nokkrar bækur og laumaði "Stóru Matarbókinni -  matargerð meistaranna" með.  Ég er gluggað í hana og lét til skarar skríða með Suðurríkjakjúklingi, eins og fyrr segir var hann alveg frábær.  Bókin er meira og minna ein snilld.  Ég er nú þegar búinn að merkja nokkrar uppskriftir sem verða prófaðar á næstunni.  Eins er fínt að nota hana til að sækja sér hugmyndir, breyta þeim og enda með eitthvað allt annað.

Er að ná mér eftir skratti mikið kvef.  Hef máttlaus og aumingjalegur síðustu daga.  Það hefur vanta allt malt í mig.  Hlakka til að verða hressari og geta farið að byrja daginn á ræktinni.  Það verður vonandi í vikunni.  Hóst.

Fullt af Íslendingum í Köben

... þeir verða nú að geta keypt sér almennilegan bjór þegar þeir fara út að borða.

Dýrasti bjór í heimi

Hornstrandir 2008

Sökum sérlegrar flensu frá seinnipart fimmtudags hef ég gert fátt annað en snýtt mér, vafrað á netinu og sett saman göngupælinguar sumarsins.

Hér er hugmynd að hornstrandagöngunni:

Dagur I – fimmtudagur 17. júlí 2008
Siglt frá Bæjum á Snæfjallaströnd í Hornvík.  Tjaldað og gist að Höfn.

Dagur II – föstudagur 18. júlí 2008
Gengið úr Höfn í Hornvík yfir í Rangala í Lónafirði.  Farið er um Rangalaskarð sem liggur í einhverjum 600 mys.  Meðal Hornstrandafara er það talið nokkurt manndómsmerki að fara þetta skarð sem er hið hæsta af fjallaskörðum Hornstranda.  Þetta er um 12-13 kílómetrar.

Dagur III – laugardagur 19. júlí 2008
Frá Rangala göngum við út með Lónafirði að Kvíum og skoðum okkur þar vel um.  Því næst göngum við yfir Kvíafjall (480 mys).  Við göngum niður Bæjardal og að bænum Steig í Veiðileysufirði.  Þar í grendinni finnum við okkur tjaldstæði og eyðum nótt.

Dagur IV – sunnudagur 20. júlí 2008
Tökum daginn snemma og göngum inn í botn Veiðileysufjarðar.  Þegar fyrir botninn er komið komum við að forvaði við fjallið Lónhorn.  Ekki verður farið það nema á rúmlega hálfföllnu.  Eftir því sem ég best veit þá er háfjara þar um klukkan þrjú síðdegis, þannig að við höfum tíma frá tvö til c.a. fimm til að fara þar fyrir.  ÞETTA ÞARF AÐ KANNA BETUR.  Þaðan er síðan stutt að lítilli eyri sem heitir Meleyri, þar ku vera tjaldstæði og kamaraðstaða.  Þessi dagur er stuttur í kílómetrum, en við verðum að klöngrast í fjöru og vaða dálítið.  Þannig að það er eins gott að vera sæmilega vaðskóaður.

Dagur V – mánudagur 21. júlí 2008
Dálítið löng ganga frá Meleyri upp á Vatnalautafjall, stefnum þar á Kjaransvíkurskarðið, sem við þekkjum frá annari ferð okkar á þessar slóðir.  Þar komum við inn á slóðina á Innri-Hesteyrarbrúnum sem við fylgjum sem leið liggur til Hesteyrar.  Þar munum við væntanlega slá upp Þórólfsgrillveislu. 
Samvkæmt grófum mælingum er þetta 50-55 kílómetra vegalengd.

Sirkus Villa Smart

Þorbjörg Helga: Björn Ingi gaf tóninn.  Púff, já einmitt....... hver sendi aftur sms-ið

TIL Í ALLT ÁN VILLA

...?