Aftur bak

Þó bakið á mér, og hægri fótur, séu enn að plaga mig hefur tekist að lina sársaukann og óþægindin töluvert með lyfjum.  Nú geng ég á forðalyfjum, ásamt öllum hinum kokteilnum sem ég læt ofan í mig til að þola við.  Ég taldi mig meira að segja það góðan í gærmorgun að ég fór í vinnu.  Það var frábært að hitta samstarfsfólkið og gerði það mikið fyrir sinnið að komast út meðal fólks.  Ég var til hádegis, en þá gat ég hvorki staðið né setið.  Kristín sótti mig og skutlaði mér heim.  Ég gleypti pillur og skreið upp í rúm og mókti þar fram eftir degi.

Ég vona að eitthvað gerist í mínum málum fljótlega.  En þær sögur sem maður hefur heyrt upp á síðkastið eru ekki til þess fallnar að gera mann bjartsýnan.  Fólk hefur þurft að bíða svo mánuðum saman eftir að komast í aðgerð, sem réttara væri að kalla viðgerð, því batinn er svo áþreifanlegur.

Athugasemdir

[Húsmóðir, 27.9.2008 kl. 18:11]

Ef töfraplásturinn myndi virka á fullorðna væri ég löngu búin að koma til þín heilum kassa.  

[Heiðar Birnir, 28.9.2008 kl. 15:00]

Ég hefði þegið hann með þökkum.