Svona rétt til að rifja upp aðgangsorðið

Ég er ekki dauður, ég held ekki allavegana.  Það er búið að vera meira en nóg að gera síðustu vikur og mánuði og hef svo sannarlega haft gaman af því að vera til.

Ég fann aftur upp hjólið og tók því traustataki og hef hjólað í vinnuna nánast upp á hvern einasta dag frá því í byrjun apríl.  Það hefur komið nokkrum sinnum fyrir að ég hef nærri því verið keyrður niður af bílstjórum sem eru algjörlega úti að aka, þrátt fyrir að ég fylgi hjólastígum, gangstéttum og gangbrautum, nánast frá heimilinu í Hafnarfirðinum og að VÍS í Ármúlanum.  Það merkilega er að í þau skipti sem ég hef nærri verið keyrður niður er þegar ég er að fara yfir gangbraut á grænu ljósi.  Þá er eins og maður hafi sett á sig huliðshjálm og er ósýnilegur þeim sem aka bílum.  Að öllu öðru leiti en það að vera í bráðri lífshættu eru hjólreiðar meinhollar og maður hefur bara gott af þeim.  Og líka gaman

Ættarmót Árbakkaættarinnar er um næstu helgi.  Það er búið að vera gaman að stússast í þeim undirbúningi.  Það stefnir í fína þátttöku, gott veður og mikið fjör.  Við brunum norður á Laugarbakka eftir hádegi á föstudaginn.

Jæja, best að fara að koma sér í koj.