Ömurleg miðborg

Enn einn dásemdardagur.  Það er bara ekkert lát á sumrinu.  Hvernig endar þetta eiginlega.

Við Kristín vorum mætt út í Suðurbæjarlaug klukkan rúmlega tíu í morgun.  Lágum á bakkanum og bökuðum okkur til klukkan eitt.  Er samt merkilega lítið brenndur, enda bar ég öfluga barnasólvörn á mig allan, svona til að koma í veg fyrir stórslys.

Víð fórum svo í smá stúss.  Í Útilífi keyptum við okkur potta sem okkur hefur langað í.  Þetta er sérleg kasaróla til að elda útilegumat.  Létt og vonand bara skratti góð.  Nógu mikið kostuðu herlegheitin. 

Nú eftir það ákváðum við að skoða miðborgina örlítið.  Lögðum við Hallgrímskirkju og röltum þaðan niður Skólavörðustíginn og niður á torg.  Það er alveg merkilegt hvað miðborgin er skítug og þreytt.  Það er ljótt að sjá hve allt er lúið og ógeðslega skítugt, útkrotað og viðbjóðslegt.  Gangséttarnar haugskítugar og annar viðbjóður þar.  Það er ekki nema von að maður er alveg hættur að fara þangað.  Í þau fáu skipti sem maður fer blöskrar manni gjörsamlega.  Ömurlegt. 

Það styttist í Hornstrandir.