Öpp and atóm

Það kom mér á óvart hvað það er lítið mál að renna úr Hafnarfirðinum til Reykjavíkur á hjóli.  Þetta eru á milli ellefu og tólf kílómetrar á skrifstofuna í Ármúlanum.  Ég var 36 mínútur í morgun en á miðvikudaginn þegar er renndi þetta fyrst þá var ég rétt rúmar fjörtíu mínutur enda þá ekki alveg klár á hvaða leið best væri að fara.  Svo skellir maður sér bara í hressandi sturtu og er spikk and span, reddí tú rokk klukkan átta.  Tær gargandi snilld.

Á þessum hjólaferðum hef ég tíma til að hugsa um hvað sem er.  Eitt er það hvers vegna hnakkar á reiðhjólum a.m.k. fjallahjólum eru svona skratti óþægilegir.  Mjóir og frekar harðir.  Að sjálfsögðu komst ég að niðurstöðu og hún er sú að hjólaframleiðendur vilja náttúrulega selja aukahluti á borð við gelhnakk og hjólabrækur með svampklofi.  Sniðugir.  Ég geri fastlega ráð fyrir að seinnipartinn í næstu viku verði ég kominn með þokkalegt sigg á gumpinn og harður hnakkur verði ekkert mál.

Hún mamma átti afmæli í gær.  Við Kristín röltum okkur yfir til hennar i gærkvöldi.  Létt spjal og rólegheit hún fer nú að komast á virðulegan aldur. 

Fleira ekki gert og fundi slitið.