Furðulegt helvíti

Ég hef verið að velta því fyrir mér hvers vegna mér sé í raun nákvæmlega sama um pólítík.  Hún kemur mér við og maður á margt undir því hvernig landinu er stjórnað, en mér er í raun sama hver gerir það.  Þessir flokkar sem hér eru, sama hvort þeir heita Samfylking, Sjálfstæðisflokkur, Framsókn, Vinstri Grænir eða eitthvað annað, eru nánast snýttir úr sömu nös.  Það er áherslumunur á þeim sem fer eftir vindátt en það er allt og sumt. 

Núna fyrir kosningar kemur hver flokkurinn á fætur öðrum með glórulaus kosningaloforð.  Það á að gera þetta og það á að gera hitt.  Það á að veita fé í þetta og það á að veita ennþá meira fjármagni í hitt.  Það skiptir ekki máli hvað er sagt, því jú, þegar kemur að því að mynda stjórn eru gerðar málamiðlanir.  Þá er mestu vitleysunni stungið undir stól fram að næstu kosningum.  Þess vegna heita þessi loforð - kosningaloforð.

Eins hef ég verið að velta ábyrgð stjórmálamanna örlítið fyrir mér.  Á tillidögum og þegar mikið liggur við segjast þeir allir bera ábyrgð.  Þegar eitthvað bjátar á og óþægileg mál koma upp er þvælt fram og til baka hvort þeir eigi að bera pólitíska, lögfræðilega eða siðferðilega ábyrgð.  Það var nú bara núna í vetur að formaður fjárlaganefndar sagðist vissulega bera ábyrgð, en hann var ekki viss hvernig ábyrgð hann bæri.  Þetta var Byrgismálið.  Og hvað?

Á sínum tíma voru utanríkisráðherrahjón tekin við smygl á kjöti til landsins.  Það fannst svínakjöt í fórum þeirra við leit.  Því var snúið upp í að vinkona þeirra sem þau hittu í ferðinni hefði átt þetta.  Einmitt.  Ráðherrann kjaftaði sig út úr þessu.  Sami ráðherra verslaði áfengi út á ráðuneytið í veislu fyrir ritstjóra flokksblaðsins.  Jú, hann bar ábyrgð en sagðist vera breyskur maður - og hvað svo? 

Þingmaður er dæmdur til fangelsisvistar, situr inni.  Fær uppreisn æru frá handhöfum forsetavalds, flokksystkynum sínum, og er kominn aftur á fullt.  Sterkari en nokkrusinni. 

Ég man í fljótu bragði eftir einum ráðherra sem gerði eitthvað í sínum málum.  Guðmudur Árni Stefánsson sagði af sér ráðherraembætti eftir að hafa gert nokkrar bommertur.  Mig minnir þó að hann hafi setið áfram á þingi.

Stjórmálamenn segja oft að verk þeirra séu lögð fyrir dóm kjósenda á fjögurra ára fresti.  Að vissu leyti er það rétt en að mörgu leyti er það náttúrulega bara krapp.  Starfsmaður, í hvaða fyritæki sem er, sem brýtur af sér, er umsvifalaust sagt upp, eða honum er gert að segja upp.  Punktur og basta. 

Þetta rifjast upp núna þegar umhverfisráðherra umhverfðist í viðtali sem ég sá á rúv um daginn.  Ég hef sjaldan orðið jafn krossbit á framferði í sjónvarpi.  En svona er þetta.  Það má ekki spyrja að neinu óþægilegu.  Bara að halda kjafti og horfa upp til þessa fólks sem stjórnar.  Smæla framan í heiminn. 

Það mætti halda lengi áfram.  En niðurstaðan er sú að þetta er óskaplegt bananalýðveldi sem við búum í og manni er nánast slétt saman hver ráði í sandkassanum.

Athugasemdir

[Ingþór (IP-tala skráð) 1.5.2007 kl. 21:30]

"Ég hef verið að velta því fyrir mér hvers vegna mér sé í raun nákvæmlega sama um pólítík."

Þú hefur skrifa eitt af því pólítkasta bloggi sem ég les.

Kv Ingþór

[Heiðar Birnir, 2.5.2007 kl. 10:43]

hehehe.